گروههای آموزشی

چند سال بود که به جلسات گروههای آموزشی نرفته بودم.که این البته دلایل خود را دارد.و این دلایل نه مختص من بلکه بسیاری از همکاران بخصوص مردان است که عرض می شود.

1- حضور در این جلسات چندان امتیازی ندارد.

2-کمترین تاثیر گذاری را در فرایند تدریس و آموزش دارد.

3-این گروهها حتی در سطح سازمان نیز( بخصوص در دوره دبیرستان) ازهیچ نفوذی در انتقال محتوای جلسات برگزار شده و انتقاد به مفاهیم کتاب های درسی مخصوصا کتب درسی علوم اجتماعی به مولفین این کتابها را ندارند.

4-دیگر این جلسات از شادابی گذشته بر خوردار نیست .برای مثال دیگر از اردوهای علمی  دسته جمعی برای معلمان خبری نیست.اردوهای درس جغرافیا .اردوهای درس تاریخ.اردوهای درس زمین شناسی.اردوهای درس جامعه شناسی.

5-هیچگونه نوآوری وخلاقیت در رئوس برنامه های این نهاد وجود ندارد وبر عکس سالهای گذشته از کمترین جذابیت برخودار شده است.

من وقتی در این جلسه شرکت کردم تعداد افراد حاضر نسبت به جلسات سال های گذشته خیلی کم شده بود.وهمین موضوع باعث می شود که ارتباط  بین معلمان و همکاران هم کم شود و به طبع آن هماهنگی برای تدریس مناسب و یکدست هم کاهش می یابد.

شاید یکی از علل آن توسعه فضای مجازی ونقش پررنگ آن در آموزش و پرورش باشد.ولی اشکال جایی دیگر است.رویکرد آموزش وپرورش تغییر کرده است.نگاه از بالا همه چیز را خراب می کند.معلمان جز اجرا کنندگان تصمیمات از بالا هویت دیگری ندارند.واین عاملی برای بی انگیزه شدن آنها برای عدم مشارکت  در همه زمینه های اموزشی  از جمله  بی توجهی به برنامه های گروههای آموزشی مناطق  ویا حتی تدریس خوب و خیلی چیز های دیگر می شود.