کنکور دیگر سد نیست.

زمانی نه چندان دور(تا 10 یا 15 سال پیش و به قبل از آن)یکی از دغدغه های خانواده ها و دانش آموزان عبور از سد ی به نام کنکور بود که گذشتن از آن افتخاری برای آنها محسوب می شد.قبول شدن در دانشگاهها ی دولتی و معتبر بسیار سخت بود بطوری که اگر کسی در این دانشگاهها قبول می شد مثل توپ صدا می کرد که فعلانی دانشگاه مثلا تهران یا شهید بهشتی قبول شده است.هر چند که امروزه نیز قبول شدن در این دانشگاهها سخت است ولی دیگر مثل گذشته دغدغه نیست .چون مهم فقط مدرک است و این موضوع با رفتن به دانشگاههای موازی  قابل حل است.خانواده ها هم دیگر مثل گذشته چندان به قبولی فرزندانشان در دانشگاهها ی دولتی اصراری ندارند.یادم هست که وقتی به کلاس اول دبیرستان رسیدم کنکور توی ذهنم بود.به چهار سال بعد فکر می کردم که چطور می تونم از این سد عبور کنم.آیا می شود که من هم در یک دانشگاه خوب قبول شوم؟به همین خاطر همیشه سعی می کردم که درسم را خوب بخوانم.از هر کجا می شد سوالات تستی را پیدا می کردم و تمرین می کردم.نه تنها من بلکه بیشتر بچه های کلاس هم فکر کنکور را در سر داشتند.قابل توجه اینکه من در یک مدرسه معمولی درس می خواندم نه در یک مدرسه خیلی خوب مثل تیز هوشان یا نمونه دولتی یا یک مدرسه غیر انتفاعی.همین موضوع  کنکور باعث می شد که سر کلاس بسیار دانش آموز آرام و ساکتی باشم.البته عرض کردم بیشتر بچه های کلاس مثل من بودند.

اما حرف و سخن من در این نوشتار این است که سد نبودن کنکور آثار و پیامد هایی در بخش آموزش و تدریس داشته است که چند نمونه آن را در زیر آورده ام:

1-معدل برای بچه ها چندان مهم نیست.مهم قبولی است.زیرا با معدل کم هم می توانند به دانشگاه بروند.

2-انضباط هم دیگر برای دانش آموزان چندان مهم نیست.

3-با این وجود مدرک معتبر هم دیگر مهم نیست.مدرک مدرک است.از هر دانشگاهی می خواهد باشد.

4-خوب اگر این سه مورد را کنار هم بگذاریم نتیجه این می شود که :

الف-دانش آموز دیگر درس نمی خواند.

ب-در کلاس شلوغ می کند.

پ-غیبت می کند.

ت-تاخیر دارد.

ث-با معلم در گیر می شود.

ح-هنگام برگزاری آزمون ها یا بی خیال است یا در فکر تقلب است.

ج-هنگام تدریس یا حرف می زند یا با موبایلش بازی می کند یا خواب است.

خ-بی حوصلگی و تنبلی و بازیگوشی تمام وجود او را فرا گرفته است.

چ-اگر هم بعضی از قسمت های کتاب را  معلم برای امتحان حذف کند بسیار خوشحال می شوند.