روزنگار دی ماه 96

حال ایران  این روز ها چندان خوب نیست.آلودگی داریم.گرانی داریم.باران و برف نداریم.تظاهرات و شورش در شهرهای مختلف داریم.اختلاس و دزدی داریم.فرار مغزها داریم.بیکاری داریم.و کلی چیز های دیگر.چکار کنیم؟دولت چه وظیفه ای دارد؟ما چه وظیفه ای داریم؟در این گیر ودار آیا باید نا امید شد یا باید امید وار بود؟

عده ای معتقدند دولت مسئول همه این گرفتاری ها و مشکلات است و همه چیز بر می گردد به دولت.این دولت است که باید به داد مردم برسد.

عده ای دیگر علل این بدبختی ها را به گردن عوامل خارجی می اندازند.آمریکا و استکبار جهانی و نظام سرمایه داری نمی گذارند ما پیشرفت کنیم.

در این بین عده ای با دید عمیق تر به موضوع نگاه می کنند.آنها معتقدند که میوه های تلخ و بد مزه امروزی حاصل فرهنگ و تاریخ ما طی چند دهه اخیر است.این گرفتاری ها و مشکلات نه حاصل عملکرد این دولت یا ان دولت است.این ها از نبود یک برنامه دراز مدت فرهنگی و تاریخی و... درست و منطقی است.هر دولتی آمده یا هر حکومتی آمده خود برنامه ای آورده که با قدرت و سیاست عجین شده بدون اینکه مناسب منافع ملت یا مناسب این کشور و فرهنگ این مرز و بوم بوده باشد.