مدیریت

همیشه نمیشه یک جا ماند.گاهی باید رفت .گاهی باید مهاجرت کرد.گاهی باید نماند.چون عزت نفس مهم تره. تا به حال دیدید که بازیکنان فوتبال بعد از چند سال بازی در یک تیم از ان باشگاه به یکباره با ناراحتی  می روند ؟ چون به انها ظلم شده.چون آنها نمی خواهند ظلم و بی عدالتی را ببیند.

مدیریت یک سازمان یا یک نهاد قلق و لمه خواست خودش را می خواد.اگه بر اساس خواست و میل شخصی باشد محکوم به شکست خواهد بود.اگه بر اساس میل بالا سری ها هم باشه بازم محکوم به شکست خواهد بود.نظارت کامل یک مدیر روی تمام بخشهای سازمان و نوع نگاه او به نیروهای انسانیش  می تواند در موفقیت او بسیار موثر باشد. مثلا نگاه تنها سیاسی یا تنها مذهبی یا تنها اقتصادی به یک معلم در یک مدرسه توسط مدیر مدرسه صرفا نمی تواند  ملاک انتخاب یا عدم انتخاب او باشد.چه بسا یک معلم خوب در یک مدرسه می تواند ترکیبی از این ویژگی هارا داشته باشد و از نظر دانش اموزان و اولیای دانش آموز و معلم های دیگر هم بسیار محبوب و کارامد باشد. ولی رفتار های او در مدرسه به علت نوع نگاه تک بعدی مدیر مدرسه مورد قبول او نباشد و همین موضوع کافی است که او از آن مدرسه برود.

یک جامعه موفق جامعه ایست که مردمانش در انتخاب عقایدشان آزاد باشند.عصر تک صدای و تک نگاهی تمام شده.اگر  تک بعدی فکر کنیم و تک بعدی عمل کنیم دیکتاتور هستیم.در آن صورت میزان موفقیت مان در آن سازمان پایین خواهد آمد.بخصوص که آن سازمان یا نهاد آموزشی باشد.